Rozdział 13

Już ledwo oddychałam, ale nie mogłam się poddać, nie tak łatwo. W całym swoim życiu starałam się być idealną córką, idealną siostrą i idealną przyjaciółką. I co z tego miałam? Rozwydrzoną siostrę, zapracowaną matkę i przyjaciela którego straciłam przez moją zakazaną miłość. I jeszcze będziemy musieli przeżyć wspólny bal. Gdybym się urodziła miesiąc później…

Ale się nie urodziłam i musiałam żyć z tym dalej. Nogi zaczęły odmawiać mi powoli posłuszeństwa. Dawno nie biegałam i wyszłam z wprawy. Na treningach wszyscy z mojego rocznika mieli już swój Dar, a mój wciąż milczał. Przez to nauczyciel zdecydował że mogę zacząć robić co chcę, bo on musiał trenować innych, by osiągnęli jak najlepszy stan umysłu i kontrolowali swoje moce. Więc ja postanowiłam pobiegać.

Gdy wreszcie przebiegłam dystans, który sama sobie wyznaczyłam stanęłam w miejscu i pochyliłam się opierając dłonie na kolanach. Starałam się opanować swój oddech. Gdy wreszcie się wyprostowałam coś przykuło moją uwagę, pod drzewem stała Rada. Obserwowała nas, a w tym momencie patrzyli tylko na mnie. Sięgnęłam do swojej dłoni i dotknęłam znamienia, oni wiedzieli coś więcej, ale nie mogłam ich spytać wprost. Cholerne zasady, których musiałam przestrzegać. W tym samym momencie Vladimir i Lucian, odwrócili głowy patrząc na innych, ale Paul wciąż wpatrywał się we mnie, nie pozostawałam mu obojętna. Cholera oby tylko nie czytał w myślach. Po chwili szepnął coś do Vladimira, a ten spojrzał na mnie tak jakbym coś zrobiła źle. Wciągnęłam powietrze i w tym momencie ktoś mnie powalił na ziemię, a nad nami przeleciała waza.

- Ogłuchłaś? – warknął Alex i wstał ze mnie. Spojrzałam na niego i chciałam się odgryźć, ale zaczął wracać. Od teraz nasz, czyli ich trening nie odbywał się na terenie liceum, a opuszczonego miejsca gdzie nikt by nas nie zauważył jak ćwiczymy Dary.

Podbiegła do mnie Lucy i ukucła obok.

- Tak mi przykro, Claire. Nie chciałam, ta waza jakoś tak sama wyślizgnęła się w mojej mocy, krzyczałam, ale chyba nie słyszałaś, więc Alex….

- Już dobrze, Lucy. – powiedziałam przerywając jej i wstając. Otrzepałam spodenki. Alex nawet nie pomógł mi wstać. Westchnęłam i ruszyłam powoli do wyjścia z zajęć.

Po raz ostatni spojrzałam w stronę drzewa gdzie stała Rada, ale już ich nie było. Do szkoły jeździłam z Lucy, więc nie musiałam się prosić Alexa by mnie łaskawie podwoził, między nami i tak nie było najlepiej, odkąd widział jak całuję Kyle`a. A właściwie między nami nie było niczego, bo przestał się do mnie odzywać.

Wsiadłam do czerwonej ciężarówki Lucy i zapięłam pas. Byłam zła, ale nie wiedziałam czy bardziej na siebie czy na obojętność Alexa. Oparłam się o fotel i cicho westchnęłam.

- Ej, Claire. – powiedziała Lucy, więc podniosłam głowę i spojrzałam na nią.

- Co tam, Luc? – spytałam i uśmiechnęłam się delikatnie.

- Nathan zaprosił mnie na wasz bal. – powiedziała i zagryzła wargę, oczywiście ciągle patrząc na drogę.

- Ten Nathan, który czepia się byś poszła z nim na randkę od roku? – spytałam i usiadłam wygodniej. -  Co powiedziałaś?

- No wiesz… Tak jakoś wyszło że się zgodziłam. – powiedziała, a na jej twarzy pojawił się uśmiech zadowolenia. Przechyliłam głowę.

- To super, ale nie sądzisz że to dziwne? – spytałam się. – No wiesz olewasz go przez rok i  idziesz z nim na mój bal urodzinowy.

- Wasz bal, Claire. Twój i Alexa. – po prawiła mnie. No tak, nasz bal. Nasz cholerny bal.

Oparłam głowę o fotel i cicho westchnęłam. Przymknęłam powieki. Bal był za dwa dni, a ja wciąż nie wiedziałam jak mam go przeżyć z Alexem, skoro w ogóle nie rozmawialiśmy. W końcu znając nasze obrzędy, pierwszy taniec będzie tylko nasz. Zawsze tak było. Jak byliśmy mali, a na nasze urodziny nie było bali, tańczyliśmy. Bawiliśmy się cudowni i bardzo brakowało mi takich chwil. Chwil w których nie pragnęłam by mnie dotykał, całował czy spał przy mnie. Brakowało mi jego obecności.

Owszem wiedziałam że chcę być z Kylem, ale Alex wciąż był w moim sercu, nie ważne jak bardzo będę się starać, on zawsze tam będzie. To w końcu z nim uczyłam się chodzić, jeździć na rowerze, to z nim spędzałam każdą chwilę swego życia.

- A tak w ogóle Claire, to co jest między wami? Ostatnio dziwnie się zachowujecie. – spytała Lucy i spojrzała na mnie kątem oka. Kochałam Lucy jak siostrę, ale nie musiała na razie wiedzieć o mnie i Kyle`u, więc tym trudniej było mi kłamać.  Więc wzruszyłam ramionami.

- Sama nie wiem. Znasz Alexa, trudno za nim nadążyć. A po za tym widziałaś. Dzisiaj nawet nie pomógł mi wstać. – westchnęłam cicho i ręką przejechałam po swoich włosach.

- No tak, tak, ale wy nawet nie rozmawiacie. – no oczywiście że nie, bo nie chcę ranić jego uczuć jeszcze bardziej.

- No wiem i bardzo mi brakuje. – powiedziałam cicho i wyjrzałam przez okno akurat jak podjeżdżałyśmy pod szkołę.

***

Jutro ma się odbyć bal na cześć moje urodziny, No i Alexa. Strasznie się stresowałam, bo będzie musiał ze mną rozmawiać, no i na balu ma być Rada. Będę musiała być bardzo ostrożna, zwłaszcza, że przez moją siostrzyczkę Kyle też dostał zaproszenie. Rodzice Alexa robili listę gości i moja kochana siostra podsunęła by zaprosili tego przystojniaka co mnie kiedyś podwiózł. Na szczęście dwa dni później zaproponowałam by bal bym trochę inny i by każdy miał maskę, co oczywiście zostało uznane za fantastyczny pomysł.

Teraz siedziałam w swoim pokoju i starałam się uspokoić. Zazwyczaj pomagało mi w tym pisanie, ale nie tym razem. Nie mogłam napisać ani słowa, bo każde wydawało mi się głupie. No i co miałam napisać? Pamiętnika nie prowadziłam od dwóch lat, bo Sky zawsze go znajdywała i czytała wszystko co tam pisałam. Westchnęłam cicho i w tym samym momencie usłyszałam uderzenie o szybę. Wstałam z łóżka i podeszłam do okna. W tym momencie uderzył o nie mały kamyczek. Pokręciłam delikatnie głową i otworzyłam je wychodząc na balkon.

- Psst. – na sam dźwięk tego głosu się uśmiechnęłam. Oparłam się o barierkę.

- Cześć, Kyle. Niestety, ale po ciszy nocnej nie zadaje się z ludźmi. – powiedziałam delikatnie się uśmiechając.

- Ale ja nie jestem zwykłym człowiekiem. – powiedział ze swoim cudownym uśmiechem w którym pokazywał mi swój dołeczek.

- Nie? – spytałam zaczesując kosmyk swych włosów za ucho.

- Mam koszyk, a w nim jedzenie. – powiedział i zmierzwił swoje cudowne blond włosy.

- Hmm… No cóż….  – powiedziałam udając że się zastanawiam.

- Mam też truskawki. –powiedział. Skinęłam głowa.

- Już schodzę. – wróciłam do pokoju gdzie zamiast spodenek od piżamy, założyłam jeansy i zamiast koszulki od piżamy w misie, założyłam czarny t-shirt. Wzięłam ze sobą kurtkę i torbę. Po cichu zeszłam po schodach i wyszłam z domu. Na szczęście mama miała dzisiaj nocną zmianę, a Sky wraz ze swoją koleżanką musiały się przygotować na bal.

Gdy zeszłam na dół od razu podbiegłam do Kyle`a stojącego obok drzewa i wpadłam w jego ramiona. Wbiłam się w jego wargi i całowałam go delikatnie. Jego dłonie spoczęła na mojej talii i przyciągnęły mnie do siebie. Wplotłam palce w jego włosy i cicho zamruczałam. Lubiłam upajać się jego smakiem. Teraz smakował pastą do zębów i delikatnymi truskawkami. Delikatnie przygryzł moją wargę i pociągnął w swoją stronę po czym się odsunął.

- Piknik. – wyszeptał starając się opanować oddech. Uśmiechnęłam się, lubiłam doprowadzać go do takiego stanu.

- Piknik. – powtórzyłam i ruszyłam w stronę jego motoru. Stanęłam obok i założyłam sobie kask na głowę. Podszedł do mnie i objął w tali. – Bez spoufalania. Jestem tu dla truskawek. – powiedziałam chichocząc gdy odgarniał mi włosy by pocałować mnie w szyję. Przymknęłam powieki gdy jego wargi przeniosły się na ramię.

Jednak po chwili się odsunął i czar chwili prysnął. Usiadł na motorze i spojrzał na mnie. Zmrużyłam oczy.

- A kask? – spytałam, bo zawsze jeździłam z nim tak, że oboje go mieliśmy. W odpowiedzi wzruszył ramionami. Zdjęłam swój kask. – To ja też. – usiadłam za nim obejmując go w pasie.

Ruszyliśmy z piskiem opon, a ja wtuliłam policzek w jego kurtkę. I napawałam się jego zapachem.

***

Dojechaliśmy na łąkę, która była dość malutka, ale i tak było tu pięknie. Pachniało tu drzewem z delikatnym zapachem kwiatów. Uśmiechnęłam się, był późny wieczór, a naszym jedynym oświetleniem był księżyc. Spojrzałam na Kyle`a, który właśnie rozkładał koc. Był cudowny. Ślady po wypadku już zniknęły, a Księżyc oświetlał go w taki sposób, że podkreślał jego wszelkie walory. Błękitne oczy, delikatny rysy i oczywiście ten dołeczek w policzku. W końcu na mnie spojrzał, a ja odwróciłam głowę. Nie lubiłam jak wiedział, że się mu przyglądam, bo to było moje, a on to zawsze psuł.

Podszedł do mnie i zaczesał mój kosmyk włosów za ucho. Uśmiechnął się przy tym i przysunął się bliżej mnie. Wstrzymałam powietrze gdy nasze wargi znalazły się kilka centymetrów od siebie. Jego nos delikatnie dotknął mojego, a jego ręka spoczywała na moim karku.

- Truskawki czekają. – powiedział ochrypłym głosem i odsunął się. Patrzyłam jak jego mięśnie się naprężają pod wpływem podniecenia. Usiadłam obok niego na kocu.

- Truskawki. – powiedziałam biorąc jedną i od razu włożyłam jedną do buzi. Mruknęłam cicho. Były tak dobre jak wargi Kyle`a, a może lepsze? Trudno było powiedzieć, miałam za mało tego i tego. Spojrzałam na niego, a on mi się przyglądał. Cholera jasna, te jego oczy. Położyłam się kładąc głowę na jego kolanach, a jego palce gładziły moje włosy.

- Pięknie tu. – powiedział i uśmiechnął się delikatnie. Spojrzałam na niego i podniosłam brew. Ciekawe czy mówił o mnie czy raczej o miejscu. Nachylił muskając mój nos, na co odpowiedziałam marszcząc go. – Zawsze tak robisz. – powiedziałam zaplątując kosmyk na mój palec, a potem wypuszczając.

- Bądź cicho i daj mi truskawkę. – powiedziałam i otworzyłam usta domagając się smakołyku.

Kyle zaśmiałam się i wziął jedną po czym włożył mi kawałek bym mogła ugryźć. Przymknęłam powieki czując delikatnie-słodki smak truskawki. Drugą część wrzucił sobie do ust i uśmiechnął się. Pochylił się nade mną i delikatnie musnął moje wargi. Kiedy zaczął podnosić głowę złapałam go za szyję i zatrzymałam w miejscu. Otworzyłam oczy i wpatrywałam się w jego błękitne oczy w których mogłam przysiąść, że było widać fale. Nagle zrobiło mi się sucho w ustach i chciałam utonąć. Więc utonęłam. Przyciągnęłam go do siebie i podniosłam szyję by nasze wargi szybciej się odnalazły. Ten pocałunek nie należał do delikatnych, ale było w nim wszystko. Moje pragnienie i jego pragnienie. Wdychałam jego waniliowo-cynamonowy zapach. Zauważyłam że jego feromony, również zmieniły zapach, ale na razie się tym nie przejmowałam. W końcu też mógł się zmieniać, chodź nigdy tego nie odczułam u innych ludzi.

Mimo wszystko odsunęłam te myśli na bok i skupiłam się na jego wargach. Smakował truskawkami i czymś co było przeznaczone tylko jemu. Był taki jaki chciałam. W którymś momencie przekręciłam się tak, że siedziałam mu na kolanach, a jego dłonie znalazły się wokół mojej talii. Mruknęłam w jego wargi, gdy jego język rozchylił mi wargi i znalazł się w mojej buzi robiąc z moim językiem takie rzeczy, że aż przeszedł mnie dreszcz. Jego dłonie znalazły się pod moja koszulką i delikatnie jeździły po moich plecach. Teraz to już nie był pocałunek, to było atakowanie. Atakowaliśmy swoje usta jak nigdy. Moje ręce powędrowały na jego klatkę piersiową i powoli szły niżej. Gdy jego wargi oderwały się od moich cicho westchnęłam. Uśmiechnął się ukazując mi swój dołeczek. Ze wszystkich sił starałam się opanować oddech.

- Czyżbyś chciała więcej? – spytał wciąż gładząc moje plecy. Jego palce były takie ciepłe i delikatnie. Zagryzłam wargę i skinęłam głową, nie będąc w stanie nic mówić.

Z nim wszystko było inne, łatwiejsze no i nie liczyło się nic więcej prócz nas. Gdybym mogła zostałabym z nim już do końca. Jedną dłoń wyjął spod mojej koszulki i kciukiem przejechał po mojej wardze. Przymknęłam powieki, ale tak by widzieć go spod rzęs, jego palce powędrował dalej. Przez zarys szczędzi, przez szyję i ramię. Splątał nasze palce u rąk i przekręcił mnie tak, że leżałam na plecach. Wyciągnął drugą ręką i równie splątał nasze palce kładąc nasze dłonie moją kłową. Delikatnie przesunął wargami po moim obojczyku, a ja wciągnęłam powietrze. Jego dłonie puściły moje i zaczęły wracać po rękach do mojego ciała. Wciągnęłam ostro powietrze, na co on spojrzał na mnie.

- Mam coś dla Ciebie. –wyszeptał. Otworzyłam szeroko oczy i podniosłam się na łokciach.

- Dla mnie? Dlaczego? – spytałam i podniosłam brew ku górze.

- Jak to dlaczego? – spytał i zaśmiał się. Przeczesał włosy dłonią i spojrzał na mnie z rozbawieniem. Czyżby powód był, aż tak prosty? – Jutro masz urodziny.

- Aaa… - powiedziałam i automatycznie pomyślałam o jutrzejszym balu. Westchnęłam cicho.

- Ej. – powiedział Kyle siadając obok i pociągając mnie za sobą bym usiadła. I tyle by wyszło z naszej romantycznej intymnej chwili.

- To co masz dla mnie? – spytałam choć wolałabym zamiast prezentu dostać więcej całusów.

- Zamknij oczy. – powiedział Kyle entuzjastycznie. Wywróciłam oczami, ale je zamknęłam.

Słyszałam jak otwiera koszyk i wyciąga z niego coś, a potem wstaje i siada za mną, tak że jestem między jego udami. Zagryzłam wargę opatulona jego zapachem. Poczułam na skórze coś zimnego, ale nie otworzyłam oczu. Kyle wziął moje włosy na jedną stronę i zapiął z tyłu zapięcie. Naszyjnik. Gdy tylko zapiął musnął moja skórę tuż nad zapięciem.

- Możesz otworzyć. – wyszeptał mi do ucha i podgryzł jego płatek. Przeszedł mnie i dreszcz.

Otworzyłam oczy i zobaczyłam na szyi łańcuszek w kształcie połowy serca. Przejechałam po nim palcem i uśmiechnęłam się. Mimo wszystko był śliczny. Odwróciłam głowę i pocałowałam delikatnie Kyle`a w usta. Odwzajemnił się tym samym co jeszcze bardziej mnie zadowoliło.

- Dziękuję. – wyszeptałam wtulając plecy w jego.

- Nie ma za co. – powiedział całując czubek mojej głowy. – Ale to nie wszystko. – zmarszczyłam brwi.

- Nie wszystko?

- Nie. – odparł i delikatnie wziął łańcuszek w swoje palce i odwrócił go na drugą stronę. Były na nim litery. Na górze było „Ky”, niżej było „&”, a niżej „Cla”. Spojrzałam na to nie bardzo rozumiejąc. Kyle cicho zachichotał. – Ja mam drugą część. – wyciągnął spod koszulki kawałek serduszka. Tylko dlaczego nie wyczułam tego dotykając go? Przyłożył swoją część do mojej. Teraz napis był wyraźny i brzmiał: „Kyle & Claire”. Zagryzłam wargę i poczułam łzy napływające mi do oczu.

Uśmiechnęłam się i pokręciłam delikatnie głową. Lepszego prezentu nie mogłam dostać. Przechyliłam głowę i musnęłam jego policzek. Spojrzał na mnie, a ja zapragnęłam utonąć w jego oczach.

- Kocham Cię, Kyle. – powiedziałam i wtuliłam twarz w jego szyję. Czułam jak się uśmiecha w końcu tak naprawdę powiedziałam mu to po raz pierwszy i było mi z tym dobrze.

- Ja Ciebie też, Claire. – jego wargi musnęły moje czoło i teraz to ja się głupio uśmiechałam.

***

Wczoraj siedzieliśmy z Kylem na łące jeszcze dobrą godzinę gdy zaczęłam ziewać i zaczęło być bardzo zimno. Gdy podwiózł mnie pod dom czułam się jedną z najszczęśliwszych osób na świecie i wiedziałam że mając go jutro przy sobie jakoś wytrzymam wieczór z Alexem. Zsiadłam z motoru i spojrzałam na Kyle`a, który głupkowato się uśmiechał.

- Nie szczerz się tak, bo Ci zostanie. – powiedziałam przechylając słodko głowę w bok.

- I tak będzie Ci się to podobało. – i kolejny jego strzał w dziesiątkę. Podeszłam do niego i pocałowałam go delikatnie w jego wyszczerz.

- Skoro tak mówisz. – zaśmiałam się cicho przy jego wargach. – Powinnam już iść, muszę się wyspać.

- No tak. Bal… - wyszeptał i spojrzał na mnie. – Jaką będziesz miała sukienkę? – spytał uśmiechając się.

- Cudowną. – powiedziałam w odpowiedzi. – Szczęki Ci opadnie.

- Och nie… I jak wtedy będę Cię całował? – powiedział robiąc przerażoną minę. Zrobiłam z ust dziubek, zazwyczaj tak mówiłam gdy się nad czymś zastanawiałam.

- No to lepiej żeby Twoja szczęka została na miejscu. – mruknęłam cicho uśmiechając się. Musnęłam jego wargi. – Jeszcze raz dziękuję za prezent. – powiedziałam puszczając mu oczko i robiąc krok w tył. – Dobranoc. -  wyszeptałam i odwróciłam się na pięcie uśmiechając się jak debilka ruszyłam w stronę drzwi od domu.

Jednak nie zdążyłam do nich dotrzeć, bo w połowie drogi. Kyle złapał mnie w pasie i odwrócił w swoją stronę wpijając się w moje wargi. Objęłam go za szyję i pozwoliłam się całować. Przygryzł moją wargę i pociągnął ją w swoja stronę, co wywołało mnie falę ciepła po czym znów wpił się w moje wargi penetrując moje usta językiem. Po chwili się odsunął, a ja złapałam powietrze w płuca.

- Nie zapominaj oddychać, Claire. – powiedział śmiejąc się cicho i odsunął puszczając mnie, a ja o mało nie upadła. – Dobranoc, mała. – powiedział puszczając mi perskie oko. Podszedł do swojego motoru i odjechał, a ja przejechałam palcem po swoich wargach.

Teraz stałam w jednym z pokoi wilii Alexa i patrzyłam na swoje odbicie. Miałam na sobie sukienkę do ziemi, bez ramiączek. Miała delikatne wcięcie między piersiami; do pasa była czarna i w tym miejscu miała delikatny czarny pasek, prawie nie zauważalny, dalej spływała zmieniając kolor, na fioletowo-biały z delikatnymi przebłyskami różowego, który był praktycznie niedostrzegalny. Była śliczna. Włosy miałam pofalowane, które upięłam wysoko i tylko pojedyncze kosmyki spływały na moje plecy i ramiona.

Gdy do drzwi ktoś zapukał powiedziałam „Proszę”.  W odbiciu lustra zobaczyłam mamę, która stanęła w drzwiach i przyglądała mi się uważnie. Odwróciłam się do niej i delikatnie uśmiechnęłam.

- I jak wyglądam? – spytałam dotykając materiału sukienki. Mama podeszła do mnie i delikatnie dotknęła kosmyk mych włosów.

- Och Claire… Wyglądasz pięknie. – powiedziała delikatnie mnie przytulając na co odpowiedziałam tym samym.

- Mam coś dla Ciebie. – powiedziała odsuwając się.

- Mamo, nie trzeba było. – powiedziałam i przechyliłam głowę w bok. Mama w odpowiedzi machnęła ręką. Podała mi mały pakunek. Gdy wzięłam go w dłonie zagryzłam wargę. Powoli odpakowałam prezent. W środku znajdowało się pudełeczko, a w nim dwa kolczyki. Były tak błękitne jak oczy Kyle`a, chodź pod odpowiednim świetle można było zobaczyć w nich delikatny fiolet. Uśmiechnęłam się na tą myśl i przytuliłam mamę. – Dziękuję, są śliczne.

- To są kolczyki naszej rodziny. A dokładnie rodziny Twojego ojca, gdy dowiedział się o Twoich urodzinach, powiedział, że na 18 urodziny mam Ci je podarować. – powiedziała mama, a ja się delikatnie odsunęłam. Tak właściwie to był prezent od taty, za którym tak tęskniłam. Odwróciłam się od mamy i założyłam je. Były delikatne, ale idealnie podkreśliły moją sukienkę. Mama stanęła za mną w swojej śliwkowej sukience i położyła mi rękę na ramieniu. Nie będę płakać z powodu jakieś cząstki taty, którą dostałam, będę silna.

Do pokoju wbiegła Sky w pomarańczowej sukience z ramiączkami i kończącą się jakieś 15 cm nad kolanem. Uśmiechnęła się na nasz widok, a mama delikatnie obtarła kąciku oczu, by się nie popłakać. Uśmiechnęłam się delikatnie i odwróciłam do siostry.

- O mój boże, Claire! –krzyknęła i od razu podeszła do mnie dotykając sukienki. – Jest cudowna. Wyglądasz zjawiskowo. – powiedziała uśmiechając się szeroko.

- Ty również wyglądasz pięknie. – powiedziałam zaczesując kosmyk jej włosów za ucho.

- No wiem. – powiedziała obkręcając się, by pokazać jak piękna jest jej sukienka. – A właśnie… Wszyscy już czekają. Więc załóż i chodźmy już. – powiedziała podając mi maskę. Sama założyła swoją i podała jeszcze jedną mamie. Moja była srebrna w delikatnym wzorze winorośli wokół oczu. Na czubku miała niebieskie oczko idealnie pasujące do moich kolczyków. Założyłam ją starając się nie popsuć tasiemką fryzury, a mama zawiązała sznureczki.

Sky klasnęła w dłonie i wyszła z pokoju. Spojrzałam na mamę i przytuliłam ją po czym obie ruszyłyśmy do wyjścia. Szłyśmy w stronę schodów przy których czekał już Alex z rodziną. Ścisnęło mnie serce na jego widok. Miał czarny garnitur i szary krawat. Jego maska była również czarna jak jego włosy. Spojrzał na mnie, a ja wciągnęłam głośno powietrze. Wyglądał po prostu cudownie jak młody bóg. Tuż za nimi stała Rada bacznie mi się przyglądając. Podniosłam głowę z dumą w myślach powtarzać sobie: „Przetrwasz tę noc. Masz w końcu Kyle`a.” W końcu dołączyłam do nich, a Rada wysunęła się na przód.

- Pięknie wyglądasz, Claire. – powiedział Vladimir dotykając moich nagich ramion. Skłoniłam się delikatnie.

- Dziękuję. – powiedziałam i ruszyłam tuż za nim do schodów prowadzących do sali balowej. Szłam po prawej stronie Vladimira, a Alex po lewej. Czułam się trochę zakłopotana gdy dotarliśmy do schodów. Ludzi było pełno i wszyscy byli w maskach, połowy z nich nie rozpoznałam. Od razu odnalazłam Lucy stojącą obok Nathana. Puściła do mnie oczko i pokazała kciuk w górę. Uśmiechnęłam się. Na środku schodów zatrzymał się Vladimir, a ja z Alexem schodek pod nim. Przełknęłam ślinę i z całych sił starałam się patrzeć przed siebie, a nie na Alexa.

- Panie i panowie. – powiedział donośnie Vladimir. Wszyscy umilkli i spojrzeli w jego stronę. – Mam zaszczyt przedstawić, chodź pewnie wszyscy ich znają, dzisiejszych jubilatów. – przełknęłam ślinę. – Claire Melanie Lancaster. – przedstawiając mnie wskazał na mnie dłonią. – I Alexander Mathew Star, zwany Alexem. – przy tych słowach wskazał na Alexa. Wszyscy bili nam brawa, a ja wzrokiem szukałam jedynej osoby na którą chciałam teraz patrzeć. – Wiem, że tort zazwyczaj jest w połowie przyjęcia, jednak postanowiliśmy zrobić to na początku. – kontynuował Vladimir, a na dole schodów pojawił się jeden wielki ogromny tort. – Jubilaci, możecie zejść i pomyśleć życzenie. – powiedział wskazując na tort.

Ruszyłam powoli idąc obok Alexa. Cała reszta szła tuż za nami. Gdy dotarliśmy do tortu zauważyłam, że były na nim nasze imiona. Był tak wielki, że świeczki były umieszczone w dwóch różnych miejscach, by każdy mógł zdmuchnąć swoje. Vladimir ze swoją świtą pojawił się obok.

- Pomyślcie życzenie. – powiedziałam, a ja spojrzałam na Alexa. On jednak nie patrzył na mnie. Spojrzałam na swoją część świeczek i natrafiłam na ogniki w błękitnych oczach. Kyle. Spojrzałam na niego i uśmiechnęłam się. Tak naprawdę miałam jedno życzenie.

Zamknęłam oczy i pomyślałam o nim. Kyle.  Tak brzmiało moje życzenie i myśląc o nim zdmuchnęłam świeczki. Gdy zabrakło mi powietrza otworzyłam oczy, ale na szczęście zdmuchnęłam wszystkie. Spojrzałam na część Alexa, gdzie również żadna świeczka się nie paliła, ciekawe jakie miał życzenia. W końcu wróciłam wzrokiem do mojego błękitu, który puścił mi oczko. Tort został zabrany, a wszyscy zaczęli śpiewać 100 lat. Uśmiechałam się rozglądając się. Nie chciałam by ktoś z Rady się dowiedział o mnie i Kyle`u. Gdy piosenka się skończyła Vladir stanął między nami.

- Chciałbym życzyć jubilatom szczęścia, wytrwałości, miłości, przyjaźni, cierpliwości, uśmiechu na twarzach. – powiedział spoglądając to na mnie to na Alexa. Posłałam mu wymuszony uśmiech. – A wam. – teraz spojrzał na gości. – Życzę miłej imprezy. – po tych słowach odszedł od nas i ruszył w stronę swych towarzyszy.

Zaczęła grać muzyka, a ja poczułam się głupio stojąc w miejscu. Odwróciłam się do Alexa i rozchyliłam delikatnie wargi. Tak bardzo za nim tęskniłam.

- Wyglądasz pięknie. – powiedział i spojrzał na mnie smutno.

- Dziękuję. – skinęłam delikatnie głową. – Alex… - podniósł rękę i zamknął oczy.

- Proszę, nic nie mów. – powiedział i odwrócił się idąc wśród gości, czasem przystawał słuchając życzeń.

- Sto lat, sto lat. – powiedziałam do jego pleców i ktoś dotknął mojego ramienia. Odwróciłam się. Na szczęście to była Lucy. Uśmiechnęłam się i przytuliłam ją delikatnie.

- Wszystkiego najlepszego, staruszko. – powiedziała Lucy śmiejąc się.

- Dzięki. – powiedziałam i spojrzałam na Nathana stojącego obok.

- 100 lat, Claire. – powiedział Nathan i objął Lucy w pasie.

- Dziękuję, Nathanie. – odpowiedziałam i spojrzałam na Lucy, która przytuliła się do klatki piersiowej Nathana.

- Wyglądacie razem uroczo. – przyznałam cicho chichocząc.

- No wiem. – powiedziała Lucy z entuzjazmem jakiego jeszcze u niej nie widziałam, chyba że na widok babeczki.

- A teraz musimy przeprosić, ale pragnę zatańczyć z tą dziewczyną. – powiedział Nathan biorąc Lucy za rękę i ruszając na parkiet. Sala była tak ogromna, że na środku był parkiet, a po bokach siedzenia i stoły z jedzeniem. Ruszyłam do przodu przyglądając się wszystkim i skinąwszy głową gdy ktoś życzył mu wszystkiego najlepszego. Gdy czyjaś ręka złapała za moją zlękłam się, ale widząc że to Kyle uśmiechnęłam się. Dopiero teraz zauważyłam jego ubranie. Jego garnitur był granatowy z paski, a jego krawat był szary, przez co jego oczy wydawały się tak delikatnie błękitne, a nie morskie. Teraz były niebem w którym mogłam zamieszkać.

- Mogę prosić do tańca? – spytał i bez czekania na odpowiedź wyszedł ze mną na parkiet. Jedną rękę położył na moich plecach, a drugą splątaliśmy i powoli zaczęliśmy tańczyć. Oczywiście Kyle prowadził. – Wiesz co? – spytał ze swoim głupkowatym uśmiechem.

- No co? – spytałam i delikatnie przekręciłam głowę.

- Wyglądasz niebiańsko. – powiedział i spojrzał na moją sukienkę. – Szkoda, że szczęka nie może mi odpaść. – powiedział robiąc naburmuszoną minę. Zaśmiałam się cicho.

- A nie mówiłam. – odparłam, przy czym Kyle mnie obkręcił.

Tańczyliśmy dobre kilka godzin, a Kyle kilka razy musiał mnie porzucić. Niestety. Nogi mnie już bolały i musiałam do łazienki. Podeszłam do Kyle`a szepcząc mu że zaraz wracam. Ruszyłam schodami na górę. Oczywiście łazienka była obok, ale widząc kolejkę postanowiłam skorzystać z łazienki na piętrze. Szłam w jej stronę gdy usłyszałam jakby ktoś uderzył w biurko. Zlękłam się, bo dźwięk był wydany z drzwi tuż obok mnie. Podeszłam po cichu i przycisnęłam ucho do nich.

- To niemożliwe. – warknął ktoś. Po głosie rozpoznałam, że to Vladimir.

- To całkiem możliwe. – odpowiedział mu Alex. Alex? O czym oni rozmawiali.

- Ale ona nic nie wie, a on się pojawił. – powiedział Vladimir z goryczą. – Ona musi poznać prawdę, zanim się zakocha. – powiedział twardo i byłam pewna nic nie widząc że właśnie patrzył na Alexa.

- Myślę, że jest już zakochana. – odpowiedział Alex. Usłyszałam odgłos odsuwanego krzesła.

-Wybrana musi być nasz, Alexie. Nasza, a nie jego. Wiesz co się z tym wiąże? – spytał ostro Vladimir. Wybrana? Tak zostałam nazwana przez Posłańców. Czyżby mówili o mnie? Na jego pytanie Alex pewnie skinął głową. – Wiesz musisz sprawić by przeszła na naszą stronę. To Twoja przyjaciółka musi pójść za Tobą, za nami.

- Wiem. Sprowadzę Claire na dobrą ścieżkę. – powiedział Alex, a ja rozdziawiłam usta. On wiedział, on wszystko wiedział. Wiedział, że ja jestem Wybrana, a mimo to nic nie powiedział. Zamknęłam oczy by się nie rozpłakać. – Zawsze możemy zgładzić jej chłoptasia. – byłam pewna że Alex mówi o Kyle.

- Nie. To jej zadanie. Nie zapominaj Alexie, że to ona nas poprowadzi ku światłości. No ona ma zadecydować czy ludzkość zginie czy zostanie unicestwiona. Rozumiesz to? Będąc z tamtym… - teraz pewnie Vladimir kręcił głową z niedowierzaniem, a ja nic nie rozumiałam. Miałam popraw idź ich do czegoś? I to ode mnie miało zależeć unicestwienie ludzkości? Spojrzałam na swoje znamię i zagryzłam wargę, by nie zacząć krzyczeć. To takie nie fair, że nic nie wiedziałam.

- Zrozumiałem wszystko doskonale. Wybrana będzie z nami, będzie moja. – powiedział Alex, a ja się odsunęłam od drzwi i szybko ruszyłam w stronę schodów. Na szczęście zdążyłam wrócić na przyjęcie zanim Alex wyszedł z pokoju.

Byłam Wybraną i miałam ocalić świat. Zanosiłam się na płacz, więc tylnymi drzwiami wyszłam na dwór i ruszyłam do ogrodu. Usiadłam na jednej z ławek i zdjęłam maskę. Patrzyłam przed siebie pustym wzrokiem.

Nic z tego nie rozumiałam. Mój przyjaciel mnie zdradził, a Rada chciała bym zabiła Kyle. Moją miłość. Dotknęłam swojego wioska, którego oczywiście wczoraj nawet nie zdjęłam. I jak niby miałam ocalić ludzkość? Śmiercią Kyle`a? Nie, nie mogłam do tego dopuścić.

Może i Alex chciał mnie dla siebie, ale nie wiedział, że teraz ja wiem. Poczułam w sercu ukłucie w końcu zdradził mnie mój przyjaciel. Spojrzałam na jego willę. Po policzku pociekła mi łza. Straciłam Alexa na zawsze. 

Chciał mnie? Jego niedoczekanie, byłam Kyle`a i żadna przepowiednia nie będzie decydować za kim pójdę dalej. W końcu byłam Wybraną, miałam władzę o której wcześniej nie wiedziałam.